Terug in Nederland...
Hoii allemaal!
Ja, dit hadden de meeste niet zien aankomen... ik ook niet. Sinds de vorige blog is er nog meer gebeurd dan daarvoor. Ik ben namelijk, na 2 weken in Ghana geweest te zijn, sinds zondag terug in Nederland. De keuze om terug naar Nederland te gaan is volledig mijn eigen keuze geweest en heeft niet gelegen aan het project waar ik heb gewerkt of aan de mensen daar. De eerste halve week dat ik alleen op het project werkte was voor mij heel zwaar en ik was dan ook erg blij toen de twee belgen arriveerde. Ik kon nu mijn verhalen, de cultuurverschillen, maar ook de mooie momenten delen met andere mensen. Ik had zin om samen met hen activiteiten te organiseren en natuurlijk vond ik het ook fijn om gewoon even Nederlands te kunnen praten. De dagen erna vond ik het een stuk gezelliger om te werken en ik had er meer zin in. Ik leerde de kinderen steen, papier, schaar, heb met ze gedanst en gezongen, en probeerde ze Nederlands te leren. S'ochtends pompte ik water voor ze en hielp ik ze met wassen. Ook had ik een wereldkaart meegenomen om te laten zien waar Ghana en Nederland lagen. Ze vonden dit geweldig omdat ze geen idee hadden hoe de wereld eruit zag (ze dachten dat Nederland met de auto in 2 dagen te bereiken was). Kortom ik maakte prachtige dingen mee. Toch voelde ik me vooral lichamelijk maar ook mentaal steeds meer uitgeput raken. Ik had geen energie meer in m'n lichaam en merkte dat ik hierdoor weinig plezier meer had in het werk. Ik probeerde plezier te maken en te genieten maar het lukte me niet meer goed. De kinderen vochten letterlijk om ook maar een vinger van je vast te mogen houden, of om je haar te mogen vlechten en deden elkaar maar ook vaak onbewust daar mij pijn mee. Dit vond ik confronterend. Op een gegeven moment liep ik overdag vaak gewoon rond met aan elke hand 5 kinderen en merkte ik dat ik geen plezier meer had. Het erge vond ik dat de oudere kinderen op het project dit doorhadden, ze vroegen dan "Ben je gelukkig?". Ik antwoordde "ja", maar dan zeiden ze "nee je bent niet gelukkig ik zie het aan je". Dat raakte me erg. Ik wilde heel graag iets ondernemen en wat leuks met de kinderen doen maar had er simpelweg geen energie voor. Ik voelde me niet goed bij het idee om hier nog 2 weken te blijven en totaal niet meer te kunnen genieten maar elke dag misschien wel met tegenzin op te staan. De begeleidster in Ghana stuurde ik een berichtje dat het voor mij het beste voelde als ik naar huis zou gaan. Zij kwam mij toen opzoeken en we hebben een goed gesprek gehad. Zij begreep mij goed en zei heel mooi "Your heart wants it but your body says no" en dat was precies hoe ik me voelde. Ik voelde mij dan ook het beste bij de beslissing om naar huis te gaan. De laatste dagen op het project heb ik geprobeerd alles eruit te halen wat erin zit. Ik hielp met de examens nakijken, probeerde ze wat Engels bij te spijkeren en deed mee aan een voetbalwedstrijd/toernooi. Ik genoot van de mooie momenten met de kinderen en voelde me heel dankbaar dat ik dit mocht meemaken. Ook heb ik met de lokale begeleider op het project besproken wat ik het beste met het opgehaalde geld kon doen. Hij was heel dankbaar dat de mensen in Nederland wilde helpen en hij vertelde mij dat het lege gebouw op het terrein zonder dak een nieuw schoolgebouw moest worden. Nu kregen er kinderen les in het hoofdgebouw waar ik sliep en wat eigenlijk meer voor de kinderen is om te kunnen spelen. Als ik naar de keuken wilde komen moest ik eerst door twee schoolklassen heenlopen, zo krap was het. Hij gaat foto's sturen van het gebouw als het af is. Daarnaast wil ik alle mensen in Nederland en in Ghana bedanken die mij gesteund en geholpen hebben. Ondanks dat het aan de ene kant voelt als falen ben ik ook trots op mezelf. Ik heb gelachen, gehuild, geleerd en genoten. Ik heb de mooiste en prachtigste momenten meegemaakt en had ze voor geen goud willen missen. De kinderen blijven voor altijd in m'n hart en ik hoop oprecht nog een keer terug te komen naar Ghana en het project. Deze ervaring pakt niemand me meer af! Bedankt voor alles!
Lisanne
p.s Ik hoop nog wat foto's te kunnen posten!
Prachtig werk maar erg zwaar...
Hee hallo daar ben ik weer
Sinds ik voor het laatst een blog gepost heb is er veel gebeurd. Donderdag, vrijdag en zaterdag hier in het weeshuis/schooltje gewerkt. Mijn taken werden mij niet echt verteld dus donderdagochtend ben ik zelf maar een beetje gaan rondlopen en vragen. De kinderen proberen je te helpen wat erg fijn is. S’ochtends help ik ze met zichzelf wassen, daarna komen er nog een groot aantal kinderen uit het dorp hier naar school. Als ze les hebben loop ik rond en help ik waar ik kan. Toch is dit erg moeilijk omdat de leraren en de “mamma’s” of slecht Engels spreken en dus niet op je ingaan of niet goed weten hoe ze je kunnen inzetten. Ondertussen weet ik wel wat ik kan doen om te helpen op het project. De manier van lesgeven en omgaan met kinderen is hier duidelijk heel anders dan in Nederland. De kinderen zijn mega enthousiast en willen graag laten zien wat ze allemaal wel niet kunnen en hoe goed ze bijvoorbeeld Engels kunnen lezen, heel mooi en leuk om te zien. Ze willen je steeds aanraken en de hele tijd m’n haar vlechten haha. Je wordt mega blij van ze ook al slurpen ze energie. Gister hebben de kinderen mijn verzamelde spullen gekregen, het was prachtig om te zien hoe blij ze ermee waren! Ik heb ze allemaal hun naam en leeftijd in m’n notebookje laten schrijven als herrinnering. Ook heb ik een stapel prachtige tekeningen van ze gekregen. Toch waren de afgelopen dagen voor mij ook heel zwaar. Ik zat tot vandaag alleen hier op het project. Ik at al m’n maaltijden alleen en je hebt niemand om even Nederlands mee te praten. Ook de cultuurshock heeft er bij mij enorm ingehakt. Het was erg lastig. De kinderen hier en de support van thuis hebben mij er doorheen gesleept! Vandaag zijn er twee gezellige Belgen aangekomen wat erg fijn is! Volgensmij ben ik naast alle dieren hier ook allergisch voor de Afrikaanse mango geworden aangezien m’n tong enorm begint te tintelen en branden nadat ik het eet. Benieuwd wat de komende dagen me gaan brengen. Hoop snel weer wat van me te laten horen!
Eerste dagen in Ghana
Nou daar ben ik dan voor de eerste keer! Net aangekomen bij het project dus ik vond het wel een goed idee om een blog te schrijven. Zaterdagavond in het bloedhete Ghana aangekomen. Ik liep het vliegveld uit en een zee van mensen om me heen die schreeuwen en naar je kijken alsof je een of andere beroemdheid bent. Gelukkig kon ik Dennis en william (de jongens die me op zouden komen halen) snel vinden. Tijdens de rit naar m’n slaapplek heb ik m’n ogen uitgekeken, drukke markten, vrouwen met de grootste dingen op hun hoofd en dan nog een baby achterop mee, het verkeer waar je no way als Nederlander zelf in een auto wil rijden, overal dieren en noem maar op. Maandag en dinsdag had ik introductiedagen met nog een Nederlands meisje en 2 Zweedse meisjes. We zijn naar het strand geweest, hebben danslessen gevolgd, de drukke markten van Accra bezocht maar ook wat Health en safety issues besproken. Vandaag afscheid genomen van de meiden en van de gezellige familie waar ik sliep. Dennis en William waren echt m’n vrienden geworden. Aangekomen op het project laten de kinderen hier me niet meer los. Ik zit hier nu alleen en merk dat ik dat wel zwaar vind, ik moet nog even m’n draai vinden. Daarnaast valt het eten me ook wel zwaar. Elke ochtend wit droog brood en als lunch en avondeten bijna altijd rijst met kip. Maarja het is niet anders. Ben benieuwd wat me morgen te wachten staat! Ik ook weer snel wat te laten weten!
Groetjessss
Lisanne
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
DĂ© plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Lisanne
